به نام هستی بخش احساس

سحری را که خوردم، نمازم را که خواندم، آمدم بخوابم اما نشد.

بیدار بودم و از این رو به آن رو می شدم.

بی تاب بودم. نمی دانم چرا.

شاید دلیلش امشب، شب بیست و سوم. شبی دیگر از لیالی قدر.

بی تاب بودم. چون امید داشتم و دارم امشب ندای معروف را بشنوم، بشنویم.

به پنجره نگاه می کنم هوا در حال روشن تر شدن است و سحرگاه روز 22 رمضان، رو به پایان می نهد.

اگر روایات درست رسیده باشند، باید در چنین شبی که یکی همین امشب است، آن را بشنویم. آن ندایی که برای مظلوم دلنشین است و امید بخش.

ندای جرئیل امین، ندایی وحشت ناک برای ظالمان عالم .

گفته اند آن را که شنیدی، بر تو و بر همه ی امثال تو این مژده باد، سال سال ظهور است.

و این هشدار که زمانه پس رو آبستن حوادثی بوده و اکنون به زمانه پیش رو خواهد پیوست که زایمان دردناکی دارد و طفلی خواهد آورد پر از دردناک ترین حوادثی که تاریخ به خود دیده.

درست است کم ندیدیم، حتی اکنون که آن مژده نرسیده، از این حوادث. 

کشتار این همه مظلوم توسط اسرائیل در فلسطین. توسط آمریکا در عراق و افغانستان، توسط داعش در عراق و سوریه و چشممان در این آخر روشن شد! به کشتار توسط گروهی که تاکنون تظاهر به دینداری می کردند. گروهی به نام خاندان سعودی.

کشتار مظلومان یمن توسط سعودی ها.

امشب که فرا رسد. افطار که کردیم گوش هایمان را تیز کنیم. تا انشالله ندای دلنشین جبرئیل امین را بشنویم.

گوشهایمان را تیز کنیم از غروب بیست و دوم رمضان تا غروب بیست و سوم.

بیست و چهار ساعت دیگر آیا نمی شود تحمل کرد؟

آیا آن که کل خانواده اش را سر بریدند بیست و چهار ساعت دیگر نمی تواند  تحمل کند. بیست و چهار ساعت دیگر را گوش دهد تا شاید خدای رحمان رحمتش را در این بیست و چهار ساعت آینده مژده دهد؟

یا مهدی آیا می شود نشانه حتمی آمدنت را در شب پیش رو بشنوم؟

یا مهدی نکند تو هم مانند برخی کارشناسان مذهبی و غیر مذهبی، این حال مرا، حالی که دوست دارم بزنم به دل دشمن ظالم و بکشم قاتل برادرانم را، با خودکشی یکی بدانی.

یا مهدی تو بهتر از من حالم را می فهمی. می فهمی که در این پنج ماه بر من چه گذشته و دیگر دنیای قبل تو را نمی  خواهم.

دوست دارم زودتر این گذار از دنیای پیش از تو به دنیای همراه تو، رخ دهد و ببینم آن عدالت جهان شمولت را.

عدالتی نه تنها برای با اراده ها، بلکه برای حیوانات و گیاهان. عدالتی که در آن زمین آن چه در خود دارد را بی منت تر از همیشه بروز می دهد.

عدالتی که چشمه ها را جوشان تر از همیشه، قنات ها را پر آب تر از همیشه دریاها را روزی رسان تر از همیشه گیاهان را سرسبزتر از همیشه و وحوش حیات وحش را مهربان تر از همیشه می کند.

یا مهدی هییچ چیز دیگر لذت بخش تر از در رکاب تو بودن را نمی شناسم. 

سادگی زندگی دوران تو خیلی شیرین تر از زندگی پر تجمل این دوران است. تجملی که مستضعفان به اشتباه آرزوی داشتن آن را دارند، اگر می فهمیدند آسایش و آرامش زندگی با تو را.

یا مهدی آیا تو که آمدی او هم به سمت من خواهد آمد؟

آیا امشب مژده ات می رسد

یا مهدی؟