به نام هستی بخش احساس

به قول پدرم :" موش تو کاسه آدم وسواسو میفته"

از وقتی این قدر از سیر بدم اومده، این خواهر گرامی ما نیز حد سیر ریختن در انواع غذا رو به سمت بی نهایت میل داده.

امشب املت با سیر داشتیم. اونم سیر تازه. جاتون خالی.

هنوز فضای خونه پر از بوی سیر هست.

من فکر کنم، نه تنها این مدت جسمم زیادی سیر خورده، روحم نیز همین طور.

اونم تو غذای مخصوص خودش سیر روحانی داشته و زیادی خورده.

بعد نتیجه این شده که کام روحم بوی سیر بگیره. مسواک روح هم نداشتم که دهان روحانی خودم رو تمیز کنم و خوشبو، این می شه که اون تعفن دهان جسمانی به روحم نیز سرایت کرده

و همه این ها نتیجه اش این شده که از بوی تعفن روحم، بهترین ها رو فراری دادم.

هنوز هم بوی سیر آزارم می دهد.

پس چرا آن چه برای خود می پسندم برای او نپسندم؟