به نام هستی بخش احساس

سلامی به گرمای قلب آتشین این روزهایم. امیدوارم هر هنگامه ای که خواندی، لباس ضد حریق بر تن داشته باشی. نکند به لطافتت زخمه ای وارد شود.

می دانی چند روز هست از تو بی خبرم؟ زمان از دستانم لیز خورد و فرار کرد.

راستی امروز از محل کار قبلی ام، 512562 ریال واریز کردند. مثل آن روزها باز هم نوشته بودند واریز حقوق. با خود گفتم شاید اشتباهی شده. با دفتر رهبری تماس گرفتم و گفتم استفاده از این پول درست هست؟

آن طرف خطوط تلفن آقایی گفت: باید بررسی کنی اگر اشتباه ریخته باشند استفاده از آن اشکال دارد.

من هم بررسی کردم به دوستم که هنوز مشغول کار در آن جا بود تماس گرفتم و متوجه شدم این پول عیدی من هست به خاطر ماه فروردین که هنوز در آن محل مشغول بودم.

آخر برای آن ها دوازده برابر این مبلغ به حسابشان ریخته بودند.

یادم رفته بود بگویم.

چند روز پیش برای اولین بار بعد از این حدود 10 ماه، به محل کار قبلی رفتم تا حالشان را بپرسم. انگار همه کس سر جایشان بودند، جز من.

انگار اضافه ی آن ها من بودم. ناراحت نیستم. چون با یقین و اطمینان، خواست خودم هم این بود که بیرون بیایم. می دانستم برای رسیدن به تو باید از آنجا دل بکنم.

باور کن هنوز هم پشیمان نیستم. اما بدان که اگر خواندی و اگر تو هم عاشق شدی، من هم شرایطی خواهم داشت